Þýðing á páskaguðspjallinu

Boðskapur páskanna hefur þynnst út og breyst talsvert síðustu 1982 árin. Í nýrri biblíuþýðingu hefur ljósi verið varpað á hvað raunverulega gerðist páskahelgina árið 30 e.k (+/-5ár). Hér verður stikklað á stóru í sögu þessara örlagaríku daga í lífi Jesús Krists.

Sagan segir að Jesú hafi verið á röllti með félögum sínum lærisveinunum, þeir hafi verið agnarögn í glasi eins og gerist þegar maður getur breytt vatni í vín, og komið að kebabstað á götuhorni. Þar gæddu þeir sér á fínasta kebab og á JK að hafa grínast með að þetta væri svo gott að þeir gætu allt eins verið að gæða sér á holdi sínu og blóði. Ekki hafi þeir viljað vaka of lengi því frést hafði af góðu partíi daginn eftir, á föstudegi. 

Föstudagurinn langi byrjaði svo hressilega. Jesú var fengin stór bjórtunna sem hann þurfti að bera um götur bæjarins í átt að veislustaðnum. Á leiðinni rákust þeir félagar á vegfaranda sem vildi endilega gefa JK forláta derhúfu. Derhúfa þessi var engin venjuleg derhúfa, heldur voru 2 bjórdósir festar á hvorri hlið og lágu rör úr þeim og niður að munni þess sem bara hana á höfði sér (svipaðar húfur náðu aftur vinsædlum u.þ.b. 1965 árum síðar). Mjöðurinn lak úr þessari húfu og bar Jesú hana vel að sögn viðstaddra. 

Þegar komið var að skemmtistaðnum var tunnan reyst upp á litla þúfu og hún opnuð. Hóf JK þá drykkjuna af alvöru.  Tók hann svo hressilega á því að hann varð alveg ,,krossfestur", en það var einmitt slangrið sem notað var yfir það sem í dag kallast að ,,vera á eyrunum", ,,piss fullur" eða ,,peð ölvaður". Partíið hélt áfram fram eftir degi og fram á nótt. Kom þá miskunsamur vegfarandi og gaf 'Jebba K' (en það var vinnuheiti hans það kvöldið) vatnssopa til að jafna magann. Að lokinni veislunni lá Jesú hálfur upp á tómri tunnunni og í þann mund sem hann var að missa meðvitund kom norðanmaður að nafni Ragnar til hans og bauð honum staup af ísköldu Brennivíni. Við þann sopa féll Jesú í djúpan áfengissvefn.

Morguninn eftir komu lærisveinar Krists að honum við við tunnuna með tunguna úti. Þeir sulluðu í hann smá vatni til að koma í veg fyrir ofþornun og drógu hann heim í helli. Jesú svaf svo úr sér og kom sér ekki almennilega á fætur fyrr en á sunnudegi.  Jóhannes lærisveinn og grínisti talaði um upprisu Krists á sunnudeginum því Jesú var svo skel-þunnur að hann gat varla labbað. Drifu þeir félagarnir sig beint á sveitta Kebab staðinn sem þeir höfðu fundið á fimmtudeginum áður og fengu sér alvöru þynnkumat. Daginn eftir var Jesú enn að jafna sig eftir helgina og vottur af hausverk gerði vart við sig ef hann var með snöggar hreyfingar. Símon Pétur talaði þá um annan í upprisu, en sú hugmynd var fljótt kveðin niður. Símon Pétur fór síðar norður á bóginn og hélt þar upp á annan í upprisu reglulega með fjölskyldu sinni. 

Jesú náði sér aldrei almennilega eftir veisluna miklu og kvartaði undan verkjum í kviði og hjarta. Áður hafði þýðingin á orðinu 'passion' verið ástrýða og hamingja, en í raun þýðir það pynting og pína. Um 40 dögum eftir upprisuna lést Jésú af völdum áfengiseitrunar og langvarandi einkenna skorpulifrar.

Lærisveinarnir fóru þá hver í sína átt og héldu áfram að halda góðar veislur vítt og breitt um lönd, fyrir utan Júdas en hann aðhylltist bindindismennsku og fór eftir nafninu Alkíus Anónimus eftir fráfall Krists.

Líklegt er að nokkur ár séu enn í að þessar frásagnir verði færðar í Biblíuna og önnur ,,heilög" rit vegna deilna um orðalag og hvort dósirnar á derhúfuni hafi verið tvær eða fjórar. Allt mun þetta þó koma með tíð og tíma.

páskakveðjur

ÓS Bitri